Vésanie

Με τον καινούριο τους δίσκο, το “Vésanie”, έκανα την πρώτη μου επαφή με μια μπάντα που υπάρχει στο Black Metal ήδη δεκατρία χρόνια, έχοντας όμως μικρή δραστηριότητα κυκλοφορώντας μόλις δύο ντέμο και δύο ολοκληρωμένους δίσκους. Αναφέρομαι, λοιπόν, στους Azziard από τη Γαλλία, οι οποίοι σχηματίστηκαν το 2001 και αποτελούνται από πέντε μέλη. Ο καινούριος τους δίσκος κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο του 2014 και περιέχει οχτώ συνθέσεις συνολικής διάρκειας σαράντα λεπτών. Θα περίμενε κανείς ότι μια μπάντα που είναι μαζί τόσα χρόνια θα έχει βρει τον ήχο της και θα μπορεί να προσφέρει μουσική υψηλού επιπέδου. Το συγκρότημα παίζει Ευρωπαϊκό και κυρίως Σκανδιναβικό Black Metal που θα θυμίσει στον ακροατή γνωστές μπάντες της σκηνής, ενώ υπάρχουν και μερικές Death Metal αναφορές εδώ κι εκεί.

Ας ξεκινήσουμε από τα riff που πάντα είναι το άλφα και το ωμέγα σε ένα δίσκο. Αυτά θα δημιουργήσουν τις εικόνες, την ατμόσφαιρα και θα τραβήξουν την προσοχή του ακροατή. Ο δίσκος αυτός περιέχει ως επί το πλείστον γρήγορα, σκοτεινά και βίαια riff Σκανδιναβικής σχολής, με αναφορές σε ρυθμικό, ογκώδες Death. Όπως θα καταλάβατε από την εισαγωγή το συγκρότημα δεν καταφέρνει να γράψει ενδιαφέρουσες συνθέσεις καθώς τα riff τους είναι κοινότοπα και χιλιοπαιγμένα. Εκτός όμως από την έλλειψη προσωπικότητας και έμπνευσης, ένα άλλο προβληματικό κομμάτι του δίσκου είναι και η δομή των κομματιών. Αν και έχουν μια μεσαίου μεγέθους διάρκεια, η δομή τους σε συνδυασμό με τo ενδιαφέρον που προκαλούν τα riff κάνουν τα κομμάτια εντελώς μονότονα, χωρίς να δημιουργούν κανένα συναίσθημα. Πιστεύω ότι πολύ λίγες ήταν οι στιγμές που μου τράβηξαν την προσοχή αλλά κι αυτές ήταν μια μικρή σταγόνα νερού μέσα στην έρημο , πολύ λίγη για να ξεδιψάσει τον ακροατή.

Από την άλλη πλευρά, η δουλειά που έχει γίνει στα όργανα, στην παραγωγή και τη μίξη του δίσκου είναι καλή. Οι κιθάρες έχουν δυναμικό και καθαρό ήχο, ενώ είναι παιγμένες με ακρίβεια. Οι γραμμές του μπάσου δεν ακούγονται αλλά γεμίζουν τον ήχο αρκετά καλά. Τα ντραμς είναι βάρβαρα, παιγμένα με πολύ δυναμισμό με γρήγορα ξεσπάσματα, δυναμικά μεσαίας ταχύτητας περάσματα και σταθερότητα. Τα φωνητικά είναι τραχιά Black Metal φωνητικά που έχετε ξανά ακούσει σε δεκάδες άλλα συγκροτήματα. Είναι αρκετά μονότονα, δεν έχουν αρκετές εκφραστικές ικανότητες και γενικά δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον. Η παραγωγή είναι μπάσα και καθαρή, προσπαθεί να βγάλει ένα δυναμικό και ογκώδη ήχο και νομίζω το καταφέρνει. Όλα τα όργανα είναι ισορροπημένα στη μίξη, με τις κιθάρες να είναι λίγο πιο ψηλά. Οι στίχοι είναι γραμμένοι στα Γαλλικά αλλά δεν περιέχονται στο promo που έλαβα και δεν ξέρω σε τι αναφέρονται.

Η δουλειά των Azziard δεν μου άφησε καθόλου καλές εντυπώσεις κυρίως στο θέμα της σύνθεσης και της προσωπικότητας, που για μένα είναι ίσως το πιο σημαντικό σε ένα δίσκο. Λόγω των ανέμπνευστων riff και της κακής δομής των κομματιών, δύσκολα ο ακροατής θα ακούσει και τα σαράντα λεπτά του δίσκου. Δεν ξέρω αν είμαι αυστηρός με το συγκρότημα όμως όταν μια μπάντα είναι με πλήρη σύνθεση μαζί δεκατρία χρόνια, το λιγότερο που πρέπει κανείς να περιμένει είναι να έχουν βρει το ύφος και την ταυτότητά τους. Δεν αξίζει να το ακούσετε και σε καμιά περίπτωση μην το αγοράσετε. Αποφύγετε.