Entheogenesis

Από τη στιγμή που έλαβα τον καινούριο δίσκο των Corpus Diavolis από τη Γαλλία, σταμάτησα να ακούω οτιδήποτε άλλο και ξεκίνησα να ακούω το “Entheogenesis”. Για όσους δεν τους έχουν γνωρίσει ακόμα, το συγκρότημα υπάρχει από το 2008, αποτελείται από πέντε μέλη και έχει κυκλοφορήσει ένα EP, ένα split και δύο ολοκληρωμένους δίσκου. Το “Entheogenesis”, λοιπόν, περιέχει δώδεκα συνθέσεις από τις οποίες η μία είχε παρουσιαστεί και στο split με τους Total Satan. Ο δίσκος έχει συνολική διάρκεια λίγο πάνω από πενήντα λεπτά.

Οι πρώτες εντυπώσεις που δημιουργεί ο καινούριος δίσκος στον ακροατή, προέρχονται αρχικά από τη φοβερή συσκευασία του cd. Η γραφιστική δουλειά είναι πολύ καλή, απλή, με όμορφα σχέδια που δίνουν στον ακροατή από την αρχή να καταλάβει τι πρόκειται να ακούσει. Ανοίγοντας το εξασέλιδο booklet, πέρα από την πολύ όμορφη γραφιστική δουλειά, βλέπουμε τις εντυπωσιακές φωτογραφίες της μπάντας και μπορούμε να διαβάσουμε τους στίχους. Ήδη από τα εξωτερικά στοιχεία του δίσκου, η μπάντα έχει ανεβάσει την ποιότητα σε υψηλά επίπεδα. Ευτυχώς, και μουσικά η μπάντα συνεχίζει την πολύ καλή δουλειά. Η μουσική τους δεν απέχει πολύ από ο, τι μας είχαν παρουσιάσει, δηλαδή γρήγορο, τεχνικό Black Metal με διάφορες επιρροές από την Ευρωπαϊκή σκηνή. Τα riff τους είναι κυρίως γρήγορα, τεχνικά tremolo riff, βίαια και απειλητικά ενώ υπάρχουν και αρκετά μεσαίας και πιο αργής ταχύτητας περάσματα στα οποία θα ακούσουμε δυσαρμονικές μελωδίες και γενικά πιο σκοτεινά riff. Η συνθετική ικανότητα του συγκροτήματος έχει βελτιωθεί αρκετά καθώς συνδυάζουν τις ενδιαφέρουσες ιδέες τους άψογα, χωρίς βαρετά σημεία, με όμορφες αλλαγές και δομή τόσο καλή που κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον του ακροατή σε όλη τη διάρκεια του δίσκου.

Πέρα από τη συνθετική ικανότητά τους, οι Corpus Diavolis εντυπωσιάζουν και με την ικανότητά τους στο παίξιμο των οργάνων. Δύσκολες μελωδίες και riff, και από θέμα τεχνικής και από θέμα ταχύτητας, παρουσιάζονται χωρίς το παραμικρό λάθος, με απόλυτη ακρίβεια ενώ ταυτόχρονα δεν χάνουν σε πάθος και συναίσθημα. Οι κιθάρες έχουν παραμορφωμένο ήχο και κάπως οξύ που ταιριάζει απόλυτα με το ύφος των συνθέσεων, αποδίδουν το συναίσθημα και την ατμόσφαιρα με ακρίβεια. Το μπάσο ακούγεται καθαρά και έχει αρκετά ενδιαφέρουσες γραμμές, δηλαδή δεν περιορίζεται μόνο στο να γεμίζει τον ήχο αλλά παίρνει τον πρώτο ρόλο σε αρκετά σημεία, τα πιο αργά κυρίως, δίνοντας περισσότερο βάρος και βάθος στις συνθέσεις. Τα ντραμς έχουν και αυτά πολύ ενδιαφέρουσες γραμμές ενώ είναι παιγμένα με πάθος, ακρίβεια και σταθερότητα. Τα φωνητικά έχουν αρκετή ποικιλία, στο μεγαλύτερο μέρος του δίσκου είναι τραχιά ενώ ανάλογα με το σημείο γίνονται βαριά και βρώμικα. Είναι αρκετά εκφραστικά και παθιασμένα και κάνουν τις συνθέσεις πιο έντονες. Όπως ανέφερα και στην αρχή, οι στίχοι περιέχονται στο booklet και είναι γραμμένοι στα Αγγλικά, με διάφορα αποσπάσματα και ένα ολόκληρο κομμάτι γραμμένα στα Βουλγάρικα, και είναι ύμνοι στο Σατανά ή μιλούν για μαγεία.

Κατά τη γνώμη μου, το “Entheogenesis” συνδυάζει την αληθινή αγάπη και το αγνό ταλέντο ενός ερασιτέχνη με την άψογη δουλειά σε όλα τα επίπεδα ενός επαγγελματία. Μου θυμίζει κυκλοφορίες από μεγάλες μπάντες μέσα στο ’90. Το εντυπωσιακό όμως είναι ότι οι Corpus Diavolis δεν στηρίζονται από μια τεράστια διεθνή εταιρία, αλλά χρηματοδοτούν μόνοι τους τη δουλειά τους. Εγώ όμως δεν θα σας προτείνω να αγοράσετε το δίσκο για να στηρίξετε το συγκρότημα που αυτοχρηματοδοτείται και άλλα τέτοια. Εγώ θα σας πω να τον αγοράσετε γιατί απλά είναι φοβερός δίσκος. Ο καλύτερος τρόπος για να κλείσει το 2013.