Mors Ultima Ratio

Συνεχίζοντας την αντίστροφη πορεία που ξεκίνησα πριν λίγο καιρό για την ολοκληρωμένη επαφή μου με τους Deathmoor από τη Ρωσία, αρχικά ακούγοντας τον τρίτο και συνεχίζοντας με τον δεύτερο ολοκληρωμένο δίσκο τους, έφτασα στον πρώτο τους δίσκο που κυκλοφόρησε το 2008 και έχει το όνομα “Mors Ultima Ratio”. Ο δίσκος αυτός περιέχει πέντε συνθέσεις και έχει συνολική διάρκεια σαράντα τρία λεπτά. Και στην κυκλοφορία αυτή θα βρούμε τη γνωστή, κλειστοφοβική ατμόσφαιρα, τα ψυχρά industrial στοιχεία και τα riff που θέλουν να επηρεάσουν την ψυχολογία του ακροατή.

Τα riff στο δίσκο αυτό δεν είναι όσο παρανοϊκά και χαοτικά είναι τα riff που συναντάμε στους επόμενους δίσκους. Εδώ έχουν μια ξεκάθαρη δομή, είναι βαριά και ατμοσφαιρικά, ενώ σε αρκετά σημεία γίνονται ψυχρά και μελωδικά. Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι είναι μια μίξη Σκανδιναβικού ύφους Black Metal φιλτραρισμένο μέσα από τις dark ambient – στο στυλ των Raison d’ Etre – επιρροές του συγκροτήματος, δίνοντας την πρώτη κάπως ανώριμη εικόνα για το τι θα ακολουθήσει από αυτούς. Τα κομμάτια είναι αρκετά μεγάλα σε διάρκεια και η εξέλιξή τους είναι αργή και βασανιστική. Παρ’ όλα αυτά η επανάληψη των riff και της ίδιας ambient μελωδίας στα πλήκτρα γίνεται σε αρκετά σημεία κουραστική.

Οι κιθάρες είναι παραμορφωμένες και αποδίδουν και τα ατμοσφαιρικά, μινιμαλιστικά riff και τα πιο καθαρά, μελωδικά με ακρίβεια. Το όργανο που παίζει τον πιο σημαντικό ρόλο μαζί με τις κιθάρες είναι τα πλήκτρα, τα οποία με τις όμορφες ambient γραμμές τους, δημιουργούν αυτήν την χαρακτηριστική σκοτεινή και απόκοσμη ατμόσφαιρα. Το μπάσο δεν ακούγεται καθαρά όμως ο ήχος είναι αρκετά βαθύς και μπάσος. Τα ντραμς παίζουν δευτερεύοντα ρόλο στις συνθέσεις, οι γραμμές τους είναι όμορφες αλλά δεν έχουν κάτι το ξεχωριστό. Γεμίζουν καλά τις συνθέσεις και κρατούν άψογα το ρυθμό αλλά τίποτα περισσότερο. Τα φωνητικά είναι τραχιά και ψιθυριστά Black Metal φωνητικά πολύ εκφραστικά και έντονα. Η παραγωγή είναι μπάσα και καθαρή. Η μίξη είναι απόλυτα ισορροπημένη, προβάλλοντας τις κιθάρες και τα πλήκτρα, παράγει έναν πολύ συμπαγή ήχο. Οι στίχοι και εδώ είναι στα Ρώσικα και πιστεύω ότι μιλάνε για μοναξιά, απομόνωση όπως και οι επόμενοι δίσκοι.

Όπως συνήθως συμβαίνει στους πρώτους δίσκους, έτσι και εδώ, η μουσική που μας παρουσιάζουν οι Deathmoor είναι σε ένα πρώιμο στάδιο, αναζητώντας την ταυτότητα που θα βρουν στις επόμενες κυκλοφορίες. Ο δίσκος προσφέρει έντονα συναισθήματα και αρκετά όμορφα σημεία, όμως έχει και τις αδύναμες και βαρετές του στιγμές. Η πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά των Deathmoor έδωσε στο κοινό να καταλάβει το τι θα ακολουθούσε και τώρα αποτελεί ένα ενδιαφέρον κομμάτι της ιστορίας της μπάντας για τους οπαδούς της αλλά και για όσους θέλουν να κάνουν την πρώτη τους επαφή με το συγκρότημα.