The Deiphobic Syndrome
- 1.Agnostic Supremacy07:43
- 2.The Deiphobic Syndrome06:28
- 3.Under the Aegis of the Megathropist06:36
- 4.Bemoaning the Loss of Belligerent Atheists06:08
- 5.No God No Icon Slavery07:11
- 6.Conjuring Up the Plague of All Plagues04:25
- 7.Conspicuous Bigotry of Humbled Masses03:58
- 8.Begrime the Tomb of a Lunatic Saviour02:53
- 9.Outro01:44
The Review
Οι Devilish Era είναι μία μονομελής μπάντα από τη Γαλλία που σχηματίστηκε το 1999 και έχει κυκλοφορήσει τρία ντέμο, δύο σπλιτ και ένα ολοκληρωμένο δίσκο. Το “The Deiphobic Syndrome (2005)” είναι ο μοναδικός ολοκληρωμένος δίσκος τους και αποτελείται από εννιά κομμάτια καταθλιπτικού Black Metal.
Οι επιρροές του δεν περιορίζονται μόνο στο dsbm που είναι η βασική πηγή έμπνευσης των Devilish Era, αλλά παρατήρησα και αρκετές επιρροές από Doom, Heavy, Thrash ήχο που εκφράζονται στο δίσκο μέσα από περάσματα ή αλλαγές. Ο καλλιτέχνης προσπαθεί να εκφράσει τις διαφορετικές επιρροές του συνδέοντας τις κάτω από μία καταθλιπτική ατμόσφαιρα, πράγμα που το καταφέρνει αρκετά πετυχημένα. Τα riff που υπάρχουν στα κομμάτια έχουν αρκετή ποικιλία και στη τεχνοτροπία τους και στο συναίσθημα που βγάζουν. Υπάρχουν γρήγορα riff που δείχνουν τις επιρροές από κλασικό Ευρωπαϊκό Black Metal, αργά, βαριά, αυτοκαταστροφικά riff, δυναμικά και ατμοσφαιρικά περάσματα που θυμίζουν Silencer και αρκετά ρυθμικά μεσαίας ταχύτητας Heavy και Thrash riff. Παρουσιάζονται αρκετά καλές ιδέες, όχι πρωτότυπες και καινοτόμες, αλλά αρκετά ενδιαφέρουσες.
Οι κιθάρες είναι σε πρώτο πλάνο και δικαιολογημένα καθώς είναι το πιο δυνατό κομμάτι του δίσκου. Το μπάσο είναι πραγματικά θαμμένο με αποτέλεσμα να μην ακούγεται καθόλου. Τα ντραμς, όπως γίνεται συνήθως με τα μονομελή συγκροτήματα, έχουν αντικατασταθεί από ντραμ μασίν. Ο προγραμματισμός του είναι καλός, δεν υπάρχουν λάθη και οι γραμμές του συνθετικά είναι καλές. Από την άλλη ο ήχος του είναι αυτός ο κενός, άψυχος ήχος των κακών ντραμ μασίν. Γι αυτό μπορεί να ευθύνεται η μίξη καθώς έχει θάψει το μπάσο και το ντραμ μασίν αφήνει τον ήχο άδειο. Στα φωνητικά υπάρχει ποικιλία, από κλασικά τραχιά φωνητικά σε κραυγές (Silencer) και βαριά, άγρια, παραμορφωμένα φωνητικά. Η παραγωγή είναι βρώμικη, ο ήχος του ντραμ μασίν είναι άδειος και φαίνεται αποκομμένος από τις κιθάρες. Οι στίχοι δεν υπάρχουν στο δίσκο. Η μπάντα θεματολογικά αναφέρεται σε καταθλιπτικές σκέψεις και καταστάσεις όπως επίσης στην αθεΐα.
Οι Devilish Era είναι πλέον διαλυμένοι. Από το δίσκο που έχω στα χέρια μου καταλαβαίνω ότι με μικρές βελτιώσεις η μπάντα θα μπορούσε να κάνει ένα πολύ καλό δίσκο. Οι οπαδοί του dsbm (και όχι μόνο) σίγουρα θα τον απολαύσετε το δίσκο αυτό. Καλή προσπάθεια.